Derbiden Aklımda Kalanlar

Devlerin Aşkı Büyük Olur: Seden Gürel'in bu şarkısına show tivi iki takım oyuncularını göstererek bir klip hazırlamıştı, senesini hatırlamıyorum sanırım 97ydi. O klibi unutmam,o haftaki maçı hatırlayamadığım halde...

16 Şubat 2002 Tarihli Maç: Statta izlediğim tek Gs maçıydı.Ne olursa olsun bu maça gidiyoruz diyen arkadaş,karaborsadan 60 lira gibi bir hayli pahalı sayılabilecek bir fiyata bilet bulmuş ve benim de maça gelmemi sağlamıştı.Literatüre Gs'nin 7 kişi kaldığı maç olarak da geçer.

Johnson: Sami Yen'de, üstelik felaket bir sezonda ve en inanılmazı 1 atak dahi yapamadan kazandıpımız maç..Ve o maçın kahramanı Johnson.Yaradana sığınıp vurmuştu.Maçtan bi gün sonra basketbol idmanında galatasaraylı koçumuz bir kağıt getirmişti.Çıplak bir afrikalı kabile reisi fotoğrafı vardı,uzun penisiyle sert bakış atıyordu.Resmin üstünde ise "maçtan sonra Johnson'un hali" şeklinde bi yazı vardı.Az gülmemiştik.Tabi bu makara çok ağır bir idman olarak geri dönmüş, deyim yerindeyse g.tümüzden kan almıştı koç...

Ulubatlı Souness: Tv'den izlediğim maçtı.Saunders'in golünü unutamam.Buz kesmiştim.Maçın sonunda Souness'in koşusunu ve diktiği bayrağı fazla önemsememiştim.Halbuki daha sonraları bu hareketiyle bir efsane oldu adam..

Vee..
Tabi ki de 6-0:Kim unutabilir ki? Maçtan sonra arabayla tura çıkmamız,aramızdaki tek Gs'li arkadaşın bilerek ve isteyerek konvoya katılması,hatta tezahürat yapması...Tanıdığım hiç bir galatasaraylı arkadaşa telefondan ulaşamamam.Falan filan...

Declaration Of Dependence

Kings of Convenience'nin yeni albümü Declaration Of Dependence şahane.Dinliyorum da dinliyorum. Yağmurlu havada camdan bakıp dışarısını izlemek gibi, huzur verici.Tavsiye ederim..

Tom Standage'nin Altı Bardakta Dünya Tarihi isimli kitabı da bu aralar okuduğum kitap. Dünya tarihini içkilerden yola çıkarak anlatıyor. Bu 6 bardak ne dersek; bira,şarap,damıtık içkiler,çay,kahve ve asitli içkiler yani kola. İçerdiği ilginç hikayelerle ve değişik konusuyla ilgi çekici bi kitap.Tavsiye olunur.

Tuhaf

Günler, güzel günler geçiyor. Yerlerine yenileri gelecek.

Umutlu olmak ne tuhaf şey?

Bazı şeylerin olanca saçmalığına rağmen, hayata dair umut ışıkları ya da damlaları barındırmak ne tuhaf şey?

Her şeyin bir sonu, bitişi olduğunu bile bile; çocukluğun, okulun, aşk(lar)ın, gençliğin, askerliğin, iş hayatının ve eninde sonunda hayatın biteceğini bile bile umutlu olmak. Hayatla ladese tutuşmuş bir şekilde.

Bunların hepsi "aklımda" ve ben umutluyum diyebilmek ne tuhaf şey?

(İş bu yazı, 13.06.2009 tarihinde yazılmış ve ancak buralara aktarılabilmiştir.)