16 Mayıs 2009 Cumartesi

Bir Şehri Terk Etmek

16 Mayıs 2009 Cumartesi

Ve bitti...
Hiç gelmeyeceğini sandığım gün geldi ve anı olacak olaylar dizisi bir yerde kesildi. Bir şehir bir anda terk edildi. Her düşünüldüğünde bu sefer yaparım deyip her seferinde vazgeçildi ama, bir gün, aniden korkulan gerçekleşti.
En zoruydu belki de bir şehri terk etmek. İçinde bir sürü insanı bırakıp başka bir yol çizmek. Şimdi ne kaldı beni buraya bağlayan diye düşünmek. Kim bilir ne zaman gelinir bir daha ve ne zaman görüşülür sevenlerle. Bilinmeden yalan sözler verildi. Gözyaşları direnmelere karşı koydu. Aktı durmaksızın.
En kötüsü bir şehri terk etmek. İçindekilere kızmadan, küsmeden, kırılmadan bırakmak. En zoru giden olmak. Çünkü biliyorsun kalanlar her bir arada. Sen başka yerde başka şeylere alışmaya çalışırken, bilinen yerleri görmenin huzuru seninle olmayacak. Unutulmayacaksın belki ama toplantılarda anılan bir isim olacaksın. Özlenecek, aranacak, konu değişmişken sen hala orada olmayı istiyor olacaksın.
Bir şehir daha çok sevgili oluyor insana ve en zor şehir terk ediliyor. Gülen gözler ister istemez yaşlanıyor. Ve bir hikaye biterken mutlaka bir şeyler içinde ölüyor....
 
karalama defteri © 2008. Design by Pocket